کارور

فارسی

حوزه: [عمومی]

1. شخص متصدی کار کردن با دستگاهی خاص.

منابع

«کاروَر» هم‌ارزِ «operator, opérateur (fr.)»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی