کاهن

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ کاهن دارد

آوایش

• /کا/هِن/

صفت

کاهن

1. جمع: کاهنان و کَهَنَه، روحانی مصریان باستان، بابلیان و یهودیان.
2. فالگیر، غیب‌گو.

مترادف‌ها

• کاهین، هیندی، کَوی، اوسیجی، کرپنی

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: druid pontiff high priest powwow flamen methuselah

منابع

• فرهنگ لغت معین