کاوی

فارسی

ریشه‌ لغت

• اوستایی

آوایش

• /کاوِی/

اسم خاص

کاوی

1. در اوستا، لقب کاوی در بسیاری از موارد به اشخاص کمابیش افسانه‌ای داده شده است و در روایات متأخر از ایشان سلاله جدیدی بنام کاویان یا کیانیان ساخته‌اند.

زبان دیگر

• عربی

اسم

1. دارویی که سبب سوختن و ضمناً تصلب دهانه عروق و محل بریدگی و زخم در انساج بشود و بالنتیجه مجاری عروق را به هم آرد و مسام را بند کند مانند زاج و اسیدتری کلراستیک.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: kavi
• انگلیسی: concavity
• probability analysis
• preanalysis
• operation analysis
• fault analysis
• data analysis
• cavity
• prospect
• rabbet joint

منابع

• فرهنگ لغت معین
• تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6