کباده

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /کَبّادِه/

اسم

کباده

1. یکی از وسایل ورزش باستانی شبیه کمان ساخته شده از آهن که آن را با دو دست بالای سر گرفته به چپ و راست تکان می‌دند.

   (مجاز): کباده چیزی کشیدن: ادعای آن را داشتن، خود را شایسته آن دانستن.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن