کتو

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

• /کُتو/

اسم

کُتو

1. غوزه پنبه.

ریشه شناسی۲

کَتَو

اسم

1. مرغ سنگ خواره.

زبان دیگر

• بهاری

آوایش

• /که‌تِو/

اسم

1. سوزش دل، بی‌قراری، در حالت مطلاطم بودن بر اثر سرّی یا افشای موضوعی.

   نفرین مادرانه: قارنی کِتو چاقارد سه

   وجودتت بی‌قرار گردد.

---

ترجمه
انگلیسی: glanders

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس