کخا

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /کُخا/

صفت

کخا

1. مترادف ساقدوش در زبان فارسی، که در شب زفاف همراه داماد می‌چرخد تا داماد را خانواده عروس چیزخور نکنند‌.

   کُخا ممکن است در تلفظ همسان کیخا بوده و در واقع کُخا شغلی اختیاری و دائم در گذشته بود.

منابع

• فرهنگ شمس