کره

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• کَره

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /کُرِه/---/کره (جمع کرات)

اسم

کُره

1. (ریاضی): سطح بسته‌ای که فاصله همه نقاط آن از یک نقطه ثابت درونی برابر باشد
2. (ریاضی): حجمی که محدود به چنین سطحی باشد.
3. (نجوم): سیاره، آسمان، هر جسم گرد.

ریشه شناسی۲

کُرّه

1. بچه چهارپایان، کرّه خر، کرّ الاغ.
2. کودک، فرزند (به لحن تحقیر).

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین