کرّه‌نای

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /کَرّه/نای/

اسم مرکب

کرّه‌نای

1. شیپور، شیپور بزرگ و گوش کَر کن.

   تبیره زنان پیش پیلان به پای/ ز هر سو خروشیدن کرّه‌نای «فردوسی»

منابع

• شاهنامه/ فرهنگ شمس