کشاجم
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- عربی
آوایش ویرایش
- /کَشا/جَم/
اسم خاص
ویرایش
کشاجم
- محمودبن‌حسین‌بن سندی‌بن‌شاهک، از شعرای قرن چهارم، کشاجم لقب او است که مخففی از صفات او، کاتب، شاعر، ادیب، اهل جدل و منطق است.
صفت نسبی
ویرایش
- کسی که هم کاتب (نویسنده). و هم شاعر (چکامه سرا) و هم منجم (اخترشناس) باشد. (علامت اختصاری)
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین
- همرزمان حسینی ISBN 978-600-8218-32-6