کنگ

فارسی

(کَ)

اسم

1. سرانگشت تا دوش.
2. بال پرنده، جناح.
3. شاخة درخت.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(کُ یا کِ)

صفت

1. ستبر و قوی هیکل.
2. پسر امرد درشت و قوی جثه.

منابع

• فرهنگ لغت معین