کهر

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /کَهَر/

صفت

کهر

1. مرد یا زنی که نسبت به همقطاران از جسارت خاصی مانند، رک بودن، قاطع تصمیم گرفتن و مانند آنها باشد. کلهر.
2. اسبی که رنگش سرخ مایل به سیاهی باشد.

   از ایرانی باستان. احتمالاً همریشه با سانسکریت केसर (kesara) به معنی «مو، یال؛ زعفران» و لاتین caesaries، به معنی «موی (بلند و تیره رنگ)».

---

ترجمه
انگلیسی: dun bay

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس