کُر

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• کر

ریشه لغت

فارسی

آوایش

• /کُر/

صفت

کُر

1. (گفتگو): بی‌حال، سست.
2. (موسیقی): گروهی از افراد که با هم آواز می‌خوانند. قطعه‌ی آوازی گروهی، برای یک یا چند صدا، آواز مشترک یک یا چند صدایی خوانندگان، آواز جمعی.

زبان دیگر

• بهاری

صفت

1. نابینا، کور.

   کُر، کَر، کِر سه عبارت متحدالشکل هستند ولی بواسطه فتحه، کسره، ضمه، در زبان معیار باستان مفاهیم متفاوت می‌یابند.

زبان دیگر

• کُردی

اسم

1. پسر.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن