گدای

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [گِدای]

اسم

گدای

1. گدا، فقیر، سائل، آنکه برای رفع احتیاجات خود دست به سوی دیگران دراز می‌کند و از آنان کمک می‌خواهد.

   مرگ ‌‌... نه توانگر شناسد نه گدا.

آذری

ریشه شناسی۲

• بهاری

آوایش

• [گهَ/دای]

صفت

گدای

1. در گذشته آنکه به در منازل مراجعه و با عجز و التماس درخواست نان یا هر خوراکی دیگر می‌کرد.

   گْدای، از لای در دید زدن، از سوراخ یا منفذ در نگاه کردن.

واژه‌های مشتق شده

• گدای صفت

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: schnorrer randy

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-95-9