گرازان

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /گُرازان/

صفت فاعلی

گرازان

1. خرامان، در حال خرامیدن.

   برفتند هر دو گرازان ز جای/ نهادند سر سوی پرده سرای «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه