گروگر

فارسی

(گَ رُ گَ)

صفت

1. قابل پرستش، معبود.
2. خدای تعالی.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(گُ رُّ گُ)

(ق مر.)

(عا.)

1. پشت سرهم، پیاپی.

منابع

• فرهنگ لغت معین