گزمه

فارسی

ریشه لغت

• ترکی

آوایش

• /گَزمِه/

اسم

گزمه

1. شبگرد، پاسبان.

   زیرا در موقع شب از بازارچه، گزمه عبور می‌کرد و ندا سر می‌داد. «خداوند الموت»

منابع

• فرهنگ لغت معین