گند

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /گَند/

اسم

گَند

1. کثافت، آلودگی. بوی بد، عفونت.
2. (قالی‌بافی): کله، گره.

اسم

گُند

1. خایه.

استعاره

1. گَند چیزی بالا آمدن (درآمدن): فساد آن آشکار شدن.
2. گَند چیزی را بالا آوردن: کاری را بسیار بد انجام دادن، رسوا شدن.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین