گند

فارسی

(گُ)

اسم

1. خایه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(گَ)

1. بوی بد، عفونت.
2. کثافت، آلودگی. ؛ ~ ِ چیزی بالا آمدن (درآمدن)

(عا.)

فساد آن آشکار شدن. ؛ ~چیزی را بالا آوردن: (عا.)

1. کاری را بسیار بد انجام دادن، رسوا شدن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

اسم

(قالی بافی)

1. کله، گره.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

stink

• stench
• infection
• fetor
• sterilization
• septicemia
• septic tank
• infective
• halitosis
• fetid
• aseptic
• infect