گوش
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /گُوش/
اسم
ویرایش
گوش
- (جانوری): اندام شنوایی در پستانداران که از سه قسمت خارجی، میانی، و داخلی تشکیل می‌شود. عضو شنوایی.
- در آیین زردشتی، ایزد نگهبان چارپایان ؛ و نام روز چهاردهم از هر ماه خورشیدی.
استعاره
ویرایش
- گوش از چیزی گرفتن، کنایه از: آن چیز را ترک کردن، به آن چیز بی‌توجهی کردن.
- گوش کسی بدهکار نبودن کنایه از: به حرف دیگران توجهی نکردن.
––––
برگردان‌ها ویرایش
ترجمه‌ها
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین