گوهر‌شاهوار

فارسی

ریشه‌ لغت

• شاهنامه

آوایش

• /گوهَر/شاهوار/

اسم مرکب

گوهر‌شاهوار

1. گوهری شاهانه، که منوچهر هنگام جلوس به سام نریمان در مجلس تاجگذاری بخشید.

   برو آفرین کرد بس شهریار/ بسی دادش از گوهر شاهوار «فردوسی»

منابع

• شاهنامه