یم

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اِیم/

شناسه

یم

1. به همراه بن مضارع و ماضی می‌آید و نشانه اول شخص جمع است. خوریم، خوردیم، نشستیم.

زبان دیگر

• عربی

اسم

یَم

1. دریا.

   تلفظ درست و باستانی این کلمه یِم بوده که در زبان معیار باستان مفهومی متفاوت داشته‌است‌.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن