predicate

نگلیسی

اسم

predicate (جمع predicates)

1. در دستورزبان، بخشی از یه جمله که شامل فعله و اطلاعاتی درمورد نهاد می‌دهد:

   In the sentence "We went to the airport", "went to the airport" is the predicate.

2. گفتن اینکه چیزی راست است:

   It would be unwise to predicate that the disease is caused by a virus before further tests have been carried out.

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• فارسی: گزاره‎ (fa)

فعل

predicate (سوم شخص مفرد حال ساده predicates، حال استمراری predicating، گذشته ساده و گذشته استمراری predicated)

1. اظهار اینکه چیزی راست است:

   One cannot predicate that the disease is caused by a virus on the basis of current evidence.

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• فارسی: اِسناد کردن‎