فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /آباد/کردَن/

  مصدر فعل متعدی

ویرایش

آباد کردن

  1. آماده و مناسب کردن زمینی برای زراعت به وسیله فراهم کردن آب، مسطح کردن، و مانند آنها.
    این صحرا ... قابل زراعت و آبادی است، روس‌ها آباد کرده و می‌کنند.‌«حاج سیاح»

برگردان‌ها

ویرایش
  • انگلیسی:[[]]

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن