آبتل

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/تَل/

اسم مرکب

آب‌ تل

1. (جغرافیا): پشته‌ای از ماسه یا سنگ که در آب رودخانه یا دریا یا نزدیک سطح آب است و در نتیجه برای کشتی رانی خطرناک است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن