آب‌گردان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/گَردان/

اسم مرکب

آب‌گردان

1. ظرفی با دسته بلند برای برداشتن آب، غذا، و مانند آنها از دیگ‌های بزرگ.

   روغن داغ کن و کفگیر و ملاقه و آب‌گردان‌های بزرگ و کوچک. «مستوفی»

2. ظرفی دسته‌دار مانند ملاقه، اما بزرگتر از آن، که به وسیله آن آب، آش یا غذاهای مانند آن را از ظرفی به ظرف دیگر می‌ریزند.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن