آب حیات

(بِ حَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم مرکب

1. آب زندگانی ؛ گویند چشمه‌ای است در ظلمت که هر از آن بنوشد عمر جاودان پیدا می‌کند، اسکندر و خضر به دنبال آن رفتند، خضر از آن آب نوشید و عمر جاودان یافت.
2. نوعی از شراب آمیخته به ادویة تند، ماءالحیات.
3. نوعی از مهره‌ها به رنگ زرد که زنان از آن دستبند و مانند آن سازند.
4. دهان معشوق

قید

1. سخن گفتن معشوق

قید

منابع

• فرهنگ لغت معین

1. به معني آب زندگي بخش

   گويند خضر پيامبر اين آب را نوشيده و زندگاني جاويد يافته است