آتش‌بیار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتش/بیار/

صفت

آتش‌بیار

1. (گفتگو): آنکه کار او آوردن آتش از جایی برای روشن کردن و افروختن چیزی است.
2. (مجاز): آنکه با سخن چینی و گفتن سخنان تحریک‌آمیز و دخالت‌های بیجا، به دعوا و اختلاف دامن می‌زند.
3. (مجاز): آنکه برای دیگران جاسوسی، واسطه‌کری، و طرفداری می‌کند.

واژه‌های مشتق شده

• آتش‌بیاری، آتش‌بیارمعرکه

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن