آتش‌بیارمعرکه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتَش/بِیار/مَعرَکه/

اسم مرکب

آتش‌بیارمعرکه

1. (گفتگو): آتش‌بیار.

   بجای اینکه آنها را آشتی بدهی، شده ای آتش بیار معرکه.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن