آتش‌فشان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتش/فِشان/

صفت

آتش‌فشان

1. (علوم‌زمین): حفره‌ای برآمده در پوسته زمین که از آن گدازه، خاکستر، و گاز به بیرون فوران می‌کند.
2. کوهی که از دهانه آن مواد سیال سوزان و خاکستر و آتش بیرون آید. کوهی که چنین حفره‌ای دارد.
3. آنچه آتش فشاند. فواره آتش.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن