آتور

فارسی

ریشه لغت

• اوستایی

آوایش

• /آ/تور/

اسم خاص

آتور

1. اسامیی که با نام آتش مقدس و پهلوانان اوستا گره خورده؛ آذور، آذر آتور، آتر.

   آتور ممکن است به دو جزء آ - تور قابل تجزیه باشد و مفاهیم آن در جمله تداعی می‌یابد مانند «پرتاب» یا پرتاب کننده که شاید منظور تیرانداز یا تیر انداختن باشد.

در زبان ترکی آتور یا آتر به در جمله خبری به معنای می اندازد به کار میرود

مترادف‌ها

• آرتور
• آتروپاتن

––––

برگردان‌ها

*نویسه انگلیسی
انگلیسی: âtur

منابع

• تاریخ ماد: ص ۳۴۴