آتور

فارسی

ریشه لغت

• اوستایی

آوایش

• /آ/تور/

اسم خاص

آتور

1. اسامیی که با نام آتش مقدس و پهلوانان اوستا گره خورده؛ آذور، آذر آتور، آتر.

   آتور ممکن است به دو جزء آ - تور قابل تجزیه باشد و مفاهیم آن در جمله تداعی می‌یابد مانند «پرتاب» یا پرتاب کننده که شاید منظور تیرانداز یا تیر انداختن باشد.

مترادف‌ها

• آرتور
• آتروپاتن

––––

برگردان‌ها

• نویسه انگلیسی

• انگلیسی: âtur

منابع

• تاریخ ماد: ص ۳۴۴