تیرانداز

تیرانداز ایرانی سده هفتم پیش از میلاد

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /تِیر/اَنداز/

اسم مرکب

تیر انداز

1. آنکه با تفنگ یا توپ، تیر شلیک می‌کند.
2. (قدیم): کسی که در تیر انداختن بویژه با کمان مهارت داشت.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن