آدم‌گری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آدَم/گَری/

حاصل مصدر

آدم‌گری

1. آدمی‌گری.

   شعر در نظر او ... هدف عالی دارد که حسن‌آفرینی و آدمگری است. «زرین‌کوب»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن