آذاری

فارسی

ریشه لغت

• آذری

آوایش

• /آذاری/

صفت نسبی

آذاری

1. منسوب به آذار؛ مربوط به ماه آذار، و به مجاز بهاری.

   ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید/ وجه مَی می‌خواهم و مطرب که می‌گوید رسید. «حافظ»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن