حافظ

آرامگاه حافظ (حافظیه)

فارسی

کسی که قرآن را حفظ است.

ریشه لغت

• عربی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ حافظ دارد

آوایش

• /حافِظ/

صفت

حافظ

1. آنکه مراقبت یا حفاظت از کسی، یا چیزی را بر عهده دارد؛ نگهبان، نگهدارنده.
2. حافظ، حفظ کننده، از بَر کننده، حافظ کُل قرآن.

زبان دیگر

• نیاهندوایرانی

صفت

حافظ

1. فرار کننده، در رِو، همیشه متواری یا دام گریز.

   حافظ به‌صورت‌های مختلف نوشتاری، حافز، هافز، هافظ از دو بخش حا به معنی مکرر و تکرار شونده، و فز به معنی در رفتن، جاخالی دادن است که مفهوم کلی عبارت با این اوصاف تله‌گریز، یا دام‌گریز است.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن