حافظ

آرامگاه حافظ (حافظیه)

فارسی

کسی که قرآن را حفظ است.

ریشه لغت

• عربی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ حافظ دارد

آوایش

• /حافِظ/

صفت

حافظ

1. آنکه مراقبت یا حفاظت از کسی، یا چیزی را بر عهده دارد؛ نگهبان، نگهدارنده.
2. حافظ، حفظ کننده، از بَر کننده، حافظ کُل قرآن.

زبان دیگر

• نیاهندوایرانی

صفت

حافظ

1. فرار کننده، در رِو، همیشه متواری یا دام گریز.

   حافظ به‌صورت‌های مختلف نوشتاری، حافز، هافز، هافظ از دو بخش حا به معنی مکرر و تکرار شونده، و فز به معنی در رفتن، جاخالی دادن است که مفهوم کلی عبارت با این اوصاف تله‌گریز، یا دام‌گریز است.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: retentive
• patron
• keeper
• good bye
• good by
• fare you well
• fare thee well
• cheerio
• bye bye
• bon voyage
• auxiliary memory

• adieu
• so long
• aloha
• mainsheet
• maecenas
• mnemonics
• polyzoarium
• totemite
• totemist
• lorica
• lar

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن