آذرشت

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آذَر/شُت/

آذرشت

1. مخفف آذرشست؛ سمندر.

   در شود بی‌زخم و زجر و در شود بی‌ترس و بیم/ همچو آذرشت به آتش، همچو مرغابی به جوی. «منوچهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن