آذرشست

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آذر/شُست/

اسم مرکب

آذرشست

1. (جانوری): سمندر، آذرشت، آذرنشین.
2. (گیاهی): پنبه‌کوهی.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن