آذرگوی

فارسی

ریشه لغت

پارسی باستان

آوایش

/آذَر/گوی/

اسم مرکب

آذرگوی

(نجوم): شهاب.
حوزه: [نجوم]: شهاب پرنوری که به درخشش سیارۀ زهره یا پرنورتر از آن باشد.

برگردان ها

ترجمه
انگلیسی:fireball large meteor

منابع

فرهنگ بزرگ سخن/

«آذرگوی» هم‌ارزِ «fireball, large meteor»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰