آذین‌بندی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آذین/بندی/

حاصل مصدر

آذین‌بندی

1. آذین، آذین بستن. آیین بندی.

   مردم ... مشغول آذین‌بندی بودند. «حاج‌سیاح»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن