آیین‌بندی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آیین/بندی/

حاصل مصدر

آیین‌بندی

1. آراستن شهر هنگام جشن و شادمانی یا برای ورود شخص بزرگی. آذین‌بندی.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن