آراخوزیا

فارسی

ریشه لغت

• پارسی باستان

آوایش

• /آرا/خوزیا/

نام‌جا

آراخوزیا اراخوزیا

1. نام قدیم رخج که داریوش بزرگ در سنگنبشته بیستون از آن یاد می‌کنند. اراخوزیا گونه یونانی شده از هرَخوذیه سرزمینی است که داریوش انرا هرووتیش مینامد سرزمینی میان ایران و هند شرقی ترین بخش سیستان که امروزه بخشی از -ان در پاکستان و بخشیش در افغانستان است این سرزمین را در زمان اشکانیان هند پارسی یا هند سپید مینامیدند

در سنگ نبشته داریوش هیچ نام ارخوزیا نیامده در سنگنبشته بیستون داریوش انرا هرَووَتیش نامیده است این نام در سنگنبشته یکی مانده به پایان پیش از مکا است و نام خوزستان اوجَ دومین نام پس از پارس است - ایما دهیاو تیا پتی بایش وشنا اهورامزدا ادمشان خشایثی َ آهم پارسَ اوجَ بابیروش اثورا اربای ..... هرووتیش مکا لرهروم دهیاو ۲۳- اینست سرزمینهایی که به خواست اهورامزدا من بر انان شاه شدم پارس خوزستان بابل اشور عربان....هرووتیش ( رخج به پارسی دری و ارخوزیا به یونانی ) مکران روی هم ۲۳ سرزمین - داریوش نام خوزستان را با نام اوجا و هوجا یاد میکند و در پهلوی نیز خوزستان را هوجستان مینامیدند

1. آراخوزیا حداقل به دو بخش آرا یعنی میانه، مرز و خوزیا که فعلا مفهومی برای این صفت قابل تصور نیست. خوزستان سرزمین اصلی عیلام‌باستان بوده ولی ظاهرا بنام عیلام رسمیت نداشته است.

منابع

• جهانداری داریوش بزرگ ISBN 978-964-9998-43-5