آراستگی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آراستِه/گِی/

حاصل مصدر

آراستگی

1. چگونگی حالت و صفت آراسته. آرایش، زینت.

   عروس و آداماد با آراستگی تمام وارد سالن شدند.

2. برازنده و دارای کمالات بودن؛ برازندگی.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگليسی: arrangement adornment

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن