آراسته

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آراسته/

صفت مفعولی

آراسته

1. آرایش شده و زینت و زیور داده شده. مزین، منظم. آراست.
2. آراسْتَ: در گویش گنابادی یعنی آرایش کرده، اصلاح کرده، مرتب، اُتو کشیده

صفت

1. آماده، مهیّا. آهستگی، درنگ. آسایش، راحتی. خاموشی، سکوت. امن، امان. بستر، خوابگاه. جایگاه، مقام. جای خلوت.

قید

1. آهسته، به تأنی. اطمینان خاطر. مرتب، تر و تميز

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن