آراست
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- زبان معیار باستان
آوایش ویرایش
- /آرا/سَت/
اسم مرکب ویرایش
آراست
- اصطلاحی که در زبان معیار باستان متشکل بوده از آرا - سَت و به معنی مانع فیمابین، حصار طبیعی یا دستساز جهت منع تردد افراد دشمن یا لشکر دشمن و مانند آن. مرز طرفین. سدّ میانه.
پسوندهای مشترک ویرایش
منابع ویرایش
- فرهنگ فرهنگ