فراست

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• فراسة

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /فِراسَت/

اسم

فراست

1. ادراک و دریافتن باطن چیزی با دیدن ظاهر آن.

   فراست ممکن است از دو بخش فِر - آسِت تشکیل شده باشد؛ و در زبان معیار باستان به معنی نشان یا آویخته شده پادشاهی خاص مانند فریدون بوده است..

2. سواری کردن، مهارت داشتن در اسب شناسی.

صفت

1. ادراک، دریافت، زیرکی، هوشیاری.

مترادف‌ها

• کیاست، سیاست

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین