اسب
فارسیویرایش
ریشه لغتویرایش
- پهلوی
| ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ اسب دارد |
آوایشویرایش
- /اَسب/
اسمویرایش
'اسب٬
- (زیست‌شناسی) پستانداری علف‌خوار، سم‌دار، و با یال و دُم بلند که برای سواری، بارکشی، یا مسابقه از آن استفاده می‌شود. اسپ، نوند، برذون، نونده، باره، بارگی، ریمن، بارگیر، شولک
- (ورزش) در شطرنج، مهره‌ای به شکل سر اسب که حرکتی به‌شکل «L» دارد و تنها مهره‌ای است که می‌تواند از روی مهره‌های دیگر بپرد.
- (نجوم) از صورت‌های فلکی نیمکرۀ شمالی.
جستارهای وابستهویرایش
––––
برگردان‌هاویرایش
ترجمه‌ها
|