اسپ
فارسی ویرایش
گونههای دیگر نوشتاری ویرایش
ریشهشناسی ویرایش
- پارسی باستان
آوایش ویرایش
- /اَسپ/
اسم ویرایش
اسپ
- اسب، فرس.
- یکی از مهرههای شطرنج.
- گویش اسب در زبان پهلوی، باره.
- از اسامی مشترک زبان اوستایی، سکایی سده هفتم پیش از میلاد.
مثال ویرایش
- اسپ و فرزین نهادن مات کردن، مغلوب کردن (در شطرنج).
- جزو دوم بسیاری از نامهای کهن ایرانی: گشتاسپ، لهراسپ، جاماسپ و غیره.
––––
برگردانها ویرایش
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6