فارسی

ویرایش

گونه‌های دیگر نوشتاری

ویرایش

ریشه‌ لغت

ویرایش
  • پارسی میانه (پهلوی)

آوایش

ویرایش
  • /آسِپ/

آسپ

  1. کلمه‌ای سه حرفی با بن آس و حرف پ، ریشه لغت آذری بوده و مفهوم از آن آویختن یا شیئی را آویزان و معلق نگاهداشتن است.
    به معنی راه و آیین بجای مانده از اسطوره‌ها که در طی قرون و اعصار بر تمدن بشر تأثیر گذار بودند. در کتاب نام ایرانی بیش از هشتاد نام مرکب که با کلمه آسپ یا اسپه منقول است.[۱]

واژه‌های مشتق‌ شده

ویرایش

––––

برگردان‌ها

ویرایش
ترجمه‌ها

منابع

ویرایش

پانویس

ویرایش
  1. همچنین هفت نام با کلمه اوشترا و بیش از سی کلمه با نام گاو نام برده شده است.