آرام‌داشتن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرام/داشتَن/

اسم مرکب

آرام‌داشتن

1. قرار و سکون و آرامش داشتن.

   از آن روز تا کنون دقیقه‌ای آرام نداشت. «صادق هدایت»

2. (مجاز): از ایجاد ناامنی و وحشت باز ایستادن؛ ساکن و بی‌سروصدا بودن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن