آرام

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• ارام

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آ/رام/

صفت

آرام

1. آنچه حرکت نداشته باشد، بی‌حرکت و ساکن. سکون، توقف. صبر، قرار، درنگ، آسایش، راحتی، یواش، آهسته، شل، ساکت، خاموش. مقابل تند.

   آرام ممکن است به دو بخش آ - رام قابل تجزیه باشد، و با اصطلاح کهن آرامی قرابت مفهومی داشته است.

2. (مجاز): امن. جائی که آن، ناامنی و جنگ نباشد، آسوده، راحت.

قید

1. به آهستگی.

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن