آرام‌گرفتن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرام/ گرفتَن/

مصدر فعل لازم

آرام‌گرفتن

1. از جنبش و حرکت باز ایستادن. ساکت و بی‌سروصدا شدن. آسودگی خیال پیدا کردن.

   امیر گفت ... سخت نیک آمد و لختی آرام گرفت. «بیهقی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن