آرایش

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرایش/

اسم مصدر

آرایش

1. زیبا کردن چهره با استفاده از مواد آرایشی مانند کِرم، پودر، رُژ، یا برداشتن موهای زائد صورت و بدن یا پیچیدن و درست کردن موها. زیب، زینت، زیبا کردن چهره.
2. ترتیب و نظم و چگونگی قرار گرفتن اجزا یا اعضای چیزی در کنار هم از روی تناسبی خلص.آماده شدن و صف کشیدن سپاه. تصنع، ظاهر سازی.

---

برگردان‌ها

ایتالیایی: trucco انگلیسی: dressing toilette toiletry toilet purfle polish ornamentation ornament order muster mounting inflorescence head piece habiliment garnishment garnish formation finery fig embellishment dressing decor attire array

arrangment verticillation rearrangment plume phyllotaxy phyllotaxis morisco manicure lard headdress fluting embellish dressing table deployment decorate decker cosmetology cosmetic coiffure bedeck beautify arborization adorn able vernation

tripinnate polychasium pediment panoply make up dressing room dresser beauty shop beautician baroque quatrefoil ponytail decorator tailpiece psyche knot honeycomb hairdo quincunx gabled cosmetologist pompadour lanoloin curlicue jardiniere

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن